سومین مرحله آماده سازی بدن که به این روش مربوط می شود، انعطاف پذیری است. چنانچه تیراندازان بخواهند انعطاف پذیری عضلات خود را تقویت کنند، بایستی نرمش های انعطاف پذیری را در برنامه ها آموزشی قلبی عروق بگنجانند انعطاف پذیری در ورزش تیراندازی اهمیت به سزایی دارد. اگر شخص بدن قابل انعطاف داشته باشد برای او بسیار آسانتر خواهد بود که وضعیتی بخود بگیرد که به راحتی توسط اندام ورزیده عضلانی پشتینانی شود. چنانچه تیرانداز عضلات قابل انعطاف نداشته باشد، تیراندازان و مربیان اغلب بر وضعیت صحیح که اصولاً کمتر قابل پذیرش برای فرد اما راحت تر است، توافق می کنند. تمرینات قدرتی را نیز بیش از حد انجام ندهید. تیراندازان به اندازه ژیمناستها نیاز به انعطاف پذیری عضلات ندارند. تیراندازان تا آنجا نیاز به انعطاف پذیری عضلات دارند که بتوانند بخوبی تفنگ گیری کرده و با آرامش کافی تیرانداز کنند...... کودکان کاملاً انعطاف پذیرند اما اغلب هنگامی که بزرگ می شوند این قابلیت را از دست می دهند.برخی از برنامه های انعطاف پذیر به شرح زیر می باشد:

1- تمرینات کششی را در جا انجام دهید. به حالت جست و خیز این کار را انجام ندهید زیرا موجب ضرب دیدگی و پارگی عضلات می شود و به اندازه کشش درجا انعطاف پذیری ماهیچه ها را بهبود نمی بخشد.

2- قبل و پس از تیراندازی، آموزش قدرتی و تحمل قلبی عروقی، بطور ایستا کشش انجام دهید.

3- طی 48 ساعت مسابقه خود را درگیر کشش سنگین و طولانی نکنید.

رابرت ولسکی، فیریوتراپ/ مربی ورزش تیم تیراندازی، قسمت هایی از بدن و اعضای عضلانی را که می بایست ورزیده شوند، مشخص کرده است. باز هم ثابت شده که در وضعیت ایستاده عضلات انعطاف پذیر و به خوبی کشش یافته بهتر عمل کرده اند. آقای ولسکی عقیده دارد پای قوی (جلو و عقب) و عضلات شکم در وضعیت ایستاده به اندازه کمر و ستون فقرات ورزیده اهمیت دارد. ورزیده سازی کمر و شکم نه تنها جهت بهبود تفنگ گیری مهم است بلکه مانع آسیب مانع آسیب وارد آمدن به این اعضاء می شود. همانطور که قوس کمر و چرخش بدن در ایجاد وضعیت ایستاده ثابت و مستحکم ضروری است، عضلات کشش یافته نیز در ایجاد این وضیعت لازم است و فشاری که اعمال می کند در زندگی روزمره تجربه نمی شود. ستون مهره ها و عضلات زانویی قابل انعطاف و غیره موجب می شود که وضعیت دلخواه به راحتی و با امنیت برقرار شود.

ضمیمه ج را که راجع به تمرینات ویژه جهت پرورش و تقویت بازو، پشت و شکم از طریق تمرینات کششی و قدرتی و نیز تمرینات کششی جهت بازوها، پاها و کمر توضیح داده است، ملاحظه نمایید.

مسلماً بهترین عمل آماده سازی کلی در تیراندازی، همان خود تیراندازی است. از طریق تمرین شلیک خشک و شلیک در میدان، قدرت و توان اعضای عضلانی مربوط افزایش یافته و تحمل نتیجه کار بیشتر می شود.

تیرانداز و مربی او میزان و مدت جلسات تمرین را براساس اهداف، برنامه آموزشی ویژه و زمان موجود تعیین می کنند. هر چند که تیراندازی به صورت مداوم مفید است اما ضرورتی ندارد که هر روز انجا شود. به اشخاصی که مایلند پیشرفت اساسی داشته باشند توصیه می شود که حداقل دوبار در هفته تمرین کنند. شلیک خسک بایستی بخش منظمی از برنامه آموزش باشد، به همان نسبت که تمرین تفنگ گیری لازم است.

شلیک خشک یک تکنیک آموزشی است که اغلب از آن غفلت شده و رقابت کنندگان بلند پرواز بطور بسیار سرسری و غیرمنظم به پرداخته اند. تمرین تفنگ گیری آنجا که تیرانداز صرفاً می کوشد تا تفنگ را بدون لرزش نشانه رود، روش بسیار خوبی است که چگونگی تفنگ گیری فرد را تقویت می کند.

جلسات آموزشی بایستی آنقدر طولانی باشد که تاثیر آموزش آشکار شود، اما هنگامی که خستگی نمود پیدا می کند(چه جسمانی و چه روانی) بایستی یک استراحت کوتاه منظور گردد. هنگامی که استراحت تمام شد تنها هنگامی می توان شلیک های دیگری انجام داد که سلسله مراحل و تفنگ گیری با موفقیت انجام شده باشد.

مشخص شده است که جلسات تمرین منظم سودمندتر از جلسات تمرین بدون برنامه ریزی است حتی اگر این جلسات مدت زمان طولانی تری برگزار شوند. به این دلیل که اگر بطور مداوم و منظم در معرض جریانی قرار گیریم این جریان در ذهن ما ثبت شده و یادگیری بیشتری حاصل خواهد شد. علاوه بر تداوم و طول مدت جلسات آموزشی، تمرین باید در بالاترین سطح کیفیت ممکن باشد. با تکرار انجام مراحل تیراندازی صحیح ورزشکار تکنیک های خود را تقویت می کند. او بایستی تمام تلاشهای جسمی و روانی خود را در هر شلیک بکار گیرد تا انجام کلیه مراحل تیراندازی را بهبود بخشیده و سطح امتیازات را بالا ببرد. هر ورزشکار بایستی با کمک مربی خود برنامه آموزشی را جهت رسیدن به اهداف خود توسعه داده و به درستی به آن عمل کند.

جهت شکل گیری یک طرح ویژه، تیرانداز و مربی بایستی موارد ذیل را رعایت کنند:

الف- اهداف تیرانداز

ب- سطح مهارت کنونی

ج- آمادگی جسمانی در حال حاضر

د- سن

ه- زمان آموزش موجود

ن- دسترسی به میدان

و- منابع مالی جهت تامین آموزش

ی- وضعیت سلاح

- براساس اطلاعاتی که در پاراگراف پیشین بدست آمد، ثابت گردید که یک برنامه آموزش جسمانی سازمان یافته، یکی از بخش های اساسی طرح آماده سازی کلی ورزش تیراندازی را تشکیل می دهد. مربی ورزش یا یک فیزیوتراپ در شکل گیری یک برنامه صحیح ورزیده سازی می توانند کمک های موثری باشند اما این خود تیرانداز است که بایستی برنامه را اجرا و بطور منظم پیگیری کند. تاثیراتی که طرح آموزش بدن سازی می تواند در رسیدن به اهداف کوتاه مدت داشته باشد، مشخص نشده است اما این تعالیم در کسب اهداف بلند مدت بسیار ضروری هستند.